استفاده از پیچ و مهره یکى از بهترین روش هاى اتصال قطعات مکانیکى به همدیگر است. با استفاده از آشنایی با انواع پیچ ها مى توان بسیارى از قطعات ساخته شده با فلز و چوب و پلاستیک و… را به هم متصل نمود. در صنایع به عنوان اتصالات اصلی صنعتی یاد می شود که در شکل های بسیار متنوع با گرید ها، سایز ها و جنس های متفاوت از قبیل استنلس استیل، تیتانیوم و یا متریال های خاص و متفاوت از یکدیگر، قابلیت های مکانیکی و شیمیایی مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند و پیچ و مهره های فلزی در کنار جوش های فلزی دو روش برای اتصالات قطعات، صفحات و سازه مکمل یکدیگر محسوب می شوند که هر یک دارای مزایا و معایب مربوط به خود می باشند.
در کل مزایای استفاده از آن در قیاس با جوش فلزات بسیار گسترده تر است استفاده نمود حال آنکه اتصال دو سطح با جنس مختلف از طریق جوشکاری مقدور نمی باشد. برای اتصال دو سطح با بکارگیری پیچ و مهره ها نیاز به ایجاد سوراخ سطحی در داخل سطح می باشد که این امر سبب تمرکز تنش در این نقاط شده و مقاومت سطح در برابر انواع تنش های کششی، برشی و پیچشی را کاهش می دهد.
انواع پیچ و مهره
پیچ و مهره ها معمولا بنا به کاربردهای مختلف با مواد زیر ساخته می شوند از:
آلومینیوم
برنج
آلیاژ مس
پلاستیک
فولاد
استیل
فولاد ضد زنگ
تیتانیوم
برخی از پیچ و مهره ها برای اتصالشان نیاز به سوراخ اولیه دارند، مانند پیچ های ۶ گوشه که معمولا با مهره و واشر استفاده می شوند. در این میان نوع دیگری از پیچ ها وجود دارند که نیاز به سوراخ اولیه و از پیش تعیین شده ندارند و با سر مته مانند شان مسیر را باز می کنند و نیاز به مهره ندارند. این نوع به پیچ های خودکار و سر مته ای معروف هستند. به شیار های بین سر تا انتهای نوک پیچ، رزوه می گویند. کلیه پیچ ها به دو دسته تمام رزوه و نیم رزوه تقسیم می شوند.
